W Bożym planie, raj był rzeczywistością, w której twórcza konfrontacja między życiem naturalnym (zmysły i umysł) a życiem nadprzyrodzonym (miłosna wizja przebóstwiająca) miała także mieć charakter napięciowy i napędzający osobę ludzką do wzrostu, ale bez obecnego elementu walki, cierpienia, rozdarcia, szoku i bolesnego poczucia alienacji jednego świata od drugiego, która powstała na wskutek upadku i zranienia ludzkiej natury.