gdybym widział tylko to co jest

tkankę światła

pulsującą

nie odróżniałbym cierpienia od miłości

tymczasem

kości wiatrem piszę jakbym był warkoczem

szkieletem ust na dnie szmaragdu

zatapiam niedopałki

widzę

i od razu żałuję

bo widzenie jest aktem widza

wolałbym

opaść w Spojrzenie jak hippocampus

przeszyć promień

rozbłysnąć

ołowiany mech zarasta skronie

gdy się uśmiecham
pusta gałąź

nad wyblakłymi gwiazdami