poniedziałek, 30 czerwca 2014

żeby

gdybym był deszczem nie trwoniłbym się tak
jak wtedy gdy jestem. a ty. jeśli byłabyś szybą 
ustami rysowałbym na białej mgiełce usta.
my to wiemy.
sekretarz oddechów zliczy je wszystkie
on wie kiedy zamieniam się
z kroplami
i zapominam dokąd wiodą ślady
rozświetlonych łez.
możemy snuć się między odbiciami
i wiedzieć jaki kolor przybiera imię chmury
znikającej  
ale nie wiemy
i nie możemy tego wiedzieć
skąd dokąd
i po co

możemy tylko
i aż
wierzyć

czy to zbyt mało
żeby
?

7 komentarzy:

  1. i wszystko byłoby fajnie, bo wiem, że wiersz jest przeciętny, gdyby nie fakt, że napisałem go w przeddzień obejrzenia w kinie "Transcendencji", filmu, o którym nie wiedziałem praktycznie nic. Po prostu spodobał mi się tytuł.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. a tam właśnie jest o kroplach, chmurze i "zamienianiu się miejscami" z kroplą... mimo wszystko to trochę dziwne...

      Usuń
    2. Fajnie, że jest takie miejsce, gdzie w spokoju mogę sam ze sobą pogadać ;)

      Usuń
    3. monolog najlepszy xD

      Usuń
  2. Nie wiem co z tymi komentarzami, więc pozwolę sobie przypomnieć mój poprzedni:
    Dobrze jest reflektować nad wierszem samemu sobie. Jest wtedy zapewniona przynajmniej gwarancja pełnego zrozumienia utworu:)
    Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. No dzięki! Nie wiem co lepsze, schizofrenia, multifrenia czy Frania! Retardacja decyzji w toku ;) Również pozdrawiam!

      Usuń