typowe nietypowe

coś nietypowego dzieje się w mem wnętrzu, kiedy tyle świadomości ludzkich koncentruje się na pączku;

zjadłem dwa

potem miałem ochotę zjeść jeszcze dwa

ale to było typowe

nietypowy był pomysł, żeby napisać wiersz o pączku

odrzucony

opowiadanie o pączku?

odrzucony

no to może haiku?

ależ tak! to jest to!

zabrałem się z entuzjazmem do pracy…

jak ugryźć pączka “haikowo”?

przed mem wzrokiem stanęły natychmiast

palce w lukrze

i to też było nietypowe

bo typowe byłyby: pączek-zebra (z ajerkoniakiem), a także pączek-polukrowany (z marmoladą)

ale nie

palce w lukrze

wychodząc od palców w lukrze trudno będzie zaznaczyć porę roku, tak istotną w haiku, jak i również efekt patyny, czyli, jak ja to nazywam na własny użytek efekt “zardzewiałej fizyczności świata”

mimo wszystko spróbowałem

palce w lukrze

kleją się do kierownicy

gdy z pączkiem w zębach włączam kierunkowskaz

ostatni wers stanowczo za długi

poza tym brak śladów przyrody, zaznaczenia pory roku i efektu patyny

co tu robić?

postanowiłem powalczyć dalej

- Haiku jest tylko dla wytrwałych! - mawiał mój profesor Haiku, którego zawsze chciałem mieć, a którego nie było.

lutowe słońce

czerwone oko nadgryzionego pączka

palce w lukrze

przyroda niby jest, bo “słońce” to w końcu też przyroda, na trochę “tanią” zagrywkę wychodzi oznaczenie pory roku przymiotnikiem “lutowe”; nadgryzienie spokojnie może uchodzić za efekt przemijania, patyny; w sumie haiku jak się patrzy…

ale mi podoba się średnio

i to jest typowe