jestem szczęśliwym pyłkiem kurzu

świecę w promieniu

konstelacje płyną

lecz ja stoję

siedem pierścieni bólu

siedem więdnących wszechświatów

zabiera tylko słowa

i to nie na zawsze

wracają jak ptaki

i tulą się do siebie w chłodnych gniazdach

starzeją się tylko te co nie śpiewają