światłowody to moja skóra na szczudłach

światłowody w powodzi świateł. srebrne tasiemce 

i atłasowe styki słów. 

ten szmer. kable 

brzęczą 

śpiewają 

przeklinają. 

zdigitalizowane owady wyruszyły na wojnę.

e-weltschmerz! e-weltschmerz!

kwanty opadają w próżnię.

nie umiem być „on”.

nie umiem być „off”. jestem ekskomunikowany.

w szczelinach 

między zerami i jedynkami 

dotknę twych ust

rozchylonych

dotknę ich już.

światłowody to moja skóra na szczudłach.